زن

کتاب زن - بخشی از کتاب: به سقف خیره بودم، مثله عادت بچگیام دنبال یه تصویر می گشتم. تصویری که اون وقتا در آخر به یه چهره ترسناک از هیولایه خیالی ذهنم می رسید. اونوقت چشمامو محکم می بستم از ترس برگشتن دوباره اون هیولا تا بالاخره از اضطراب و ترس خوابم می برد. حالا دیگه بزرگ شده بودم ولی ترس دیدن  اون هیولا پابرجا بود. چشامو بستم تا اینا از ذهنم بره. با صدای داد « رویا »  چشام تا آخرین حد باز شد: « آرااااامش »، به خدا من می زنم این « ساره » بیشعورو می کشمااااا...!!! همون طور که هنوز تو شوک بودم گفتم: خب بکش!!! کنارم رو تخت نشست و گفت: خب نمی کشم، ولی یه نیشگونو می گیرم. نفسمون به هم بند بود، اونقدر که نبودن یکیمون حتی به شوخی هم قشنگ نبود و...