فضاهایی برای عبور

کتاب فضاهایی برای عبور - بخشی از کتاب: در فرودگاه هستی، در هوایی خفه و نشسته ای روی یک صندلی سیاه از چرم مصنوعی نزدیک گیت خروجی پروازت. دختری هست حدودا دوازده ساله که نشسته روی یک صندلی مثل صندلی تو، آن طرف آن راهرو پهن پاکیزه، و می خواهد هچی (ایلایجا) را بداند. سرگرم حل جدولی است در مجله ی تین (نوجوانان) و لب پایینی به دندان، نگاهش را از گوشه ی چشم دوخته به آن ، نشسته بین پدر و مادرش و کمی بعد از آن ها می خواهد کمکش کنند. پدرش درشت است و ریشو، مادرش بلند و باریک. مادرش که تو را یاد آخوندک می اندازد، سوال دخترش را این طور جواب می دهد: آسونه که «داکوتا» ا-ی-ل-ج-ی-ا. و تو با این که بیکار نیستی هم هفته نامه ی قایق رانی ات را داری که بخوانی، هم پیراشکی ات و...