شهود

کتاب شهود - فقط آدم های مرده حق دارند مجسمه داشته باشند، اما یک مجسمه به من اختصاص داده شده ، با وجود این که هنوز هستم. از الان تبدیل به سنگ شده ام. کتیبه ای که عمه «ویدالا» با آن را صدای بلند می خواند، اظهار می کرد که این مجسمه نشان کوچکی برای قدردانی از فعالیت های بسیار من بود. این وظیفه را مافوق های ما به او محول کرده بودند و اصلا تحسین آمیز نبود. با تمام تواضعی که می توانستم به خرج بدهم از او تشکر کردم، بعد طنابی را کشیدم که پرده ی پارچه ای را که در آن پیچیده شده بودم، گشود؛ روی زمین موج زد و من آن جا ایستاده بودم. ما این جا در عمارت «آردوا» فریاد شادی نمی کشیم، اما تشویقی محتاطانه انجام شد. من در موافقت با آن ها سر خم کردم و...