زیباشناسی و نقاشی

کتاب زیباشناسی و نقاشی : نقاشی هنری است که تأثیر خود را از طریق چیدمان شکل‌ها و رنگ‌ها که بر تکیه گاه مادی بوم یا دیوار قرار دارند می‌گذارد. پس سرو کارش با زبان نیست؛ به اصطلاح یک هنر غیرکلامی است. نقاشی برخلاف فلسفه به اصول موضوعه با سلسله‌ی استنتاج‌ها وابسته نیست. حتی در گسترده‌ترین معنا نیز مدعایی نظری طرح نمی‌کند یا از موضعی دفاع نمی کند. پس به هیچ وجه معلوم نیست که چرا فلسفه که بیش از هر چیز با برهان انتزاعی و استدلال منطقی سروکار دارد باید به خدمت گرفته شود تا بینش ما به یک کردار خلاقانه را که نه از طریق واژه‌ها بلکه از طریق انگاره‌ها عمل می‌کند عمق ببخشد. چه بسا یک نقاشی را به دلیل تصنعی بودن یا عدم صداقت نقد کنیم، ولی نمی‌توانیم آن را بر حسب صدق و کذب منطقی ارزیابی کنیم. اگر این رویکرد را داشته باشیم که نقاشی را برحسب صدق و کذب منطقی ارزیابی کنیم، بی‌گمان نقاشی را در مقوله‌ی نادرستی دسته‌بندی کرده‌ایم. اما اینکه نمی‌توانیم به کمک نقاشی دست به استدلال بزنیم، دلیل نمی‌شود که درباره‌ی نقاشی هم نتوانیم استدلال کنیم. یکی از علت‌های جذابیت همیشگی نقاشی برای فیلسوفان این بوده که به سخن و توصیف کلامی فروکاسته نمی‌شود. فقط این نیست که واژه‌ها در بیان کامل محتوای تجسمی نقاشی عاجز باشند (ضرب‌المثل معروف: «تصویری به ز صدهزار لغت) بلکه توصیف کلامی و بازنمایی تصویری دو ابزار کاملا متمایز برای ارتباط و بیانگری هستند و...