مرگ در سامرا

کتاب مرگ در سامرا : بخشی از کتاب: ?پیش از ظهر به آرسو تلفن کردیم، دوساعتی بود که در پی یافتن قصر عهد رنسانسی که نویسنده ی ونزوئلایی، میگل اوترو سیلوا در جاده ی پرپیچ وخم دشت توسمکانا خریده بود، گم شده بودیم. یکشنبه‌ی اوایل ماه آگوست بود، سوزان و پرهیاهو، مشکل می‌شد در آن خیابان‌های مملو از گردشگر کسی را پیدا کرد، که چیزی از منطقه بداند. پس از چند پرس و جوی بی نتیجه سوار ماشین شدیم، از شهر به جاده‌ای بی نام و نشان با درختان سرو رسیدیم و بالاخره پیرزنی غازچران یافتیم، که با اکراه قصر را به ما نشان داد. پیش از رفتن پرسید: «قصد دارید آنجا بمانید» و ما که فقط فکر می‌کردیم آنجا صبحانه‌ای می‌خوریم، گفتیم نه. - بهتر، چون آن کاخ ارواح خبیثه دارد. - من و همسرم که به وجود ارواح خبیثه باور نداشتیم، به زن ساده لوح خندیدیم؛ اما دو پسر نه و هفت ساله‌ی ما باورشان شد و...