افسانه های آرام بخش

کتاب افسانه های آرام بخش : انسان‌هایی که در مقام استدلال و ارزیابی ‌آرا و اندیشه‌ها، از همه‌ی ارزش‌ها و بینش‌ها، امیال، حاجات، و هوسات، و در یک کلام از جمیع تعلّقات و تمنّیات فارغ و رهیده‌اند. گویی آن‌ها موجوداتی و بَل دستگاه‌هایی هستند همچون ماشین‌های تخیلی منطق که هنگام مواجهه با آرا، صدق وکذب آن‌ها را به طور قطعی و یقینی و برای همیشه اعلام می‌کنند! ای‌کاش چنین می‌بود و حقایق جملگی توسط چنین موجوداتی و به همین سهولت و قطعیت تعیین می‌‌گردید. اما حاشا و کلّا! که به سختی می‌توان کتابی در تاریخ فلسفه یافت که پس از شخم‌زدن دقیق آن، آن را شاهدی بر افسانه‌ای بودن چنین انسانی نیابیم. ایضاً، به دشواری می‌توان موضوعی را در طول‌تاریخ اندیشه‌ورزی‌ها، و مو‌‌شکافی‌های ‌فیلسوفان یافت که گواهی ندهد بر‌این‌‌که انسان آزادِ ‌رهایِ‌فارغ از تعلّقات رهیده از جمیع‌تمنّیات، نه یک افسانه‌ساده به منظور ارائه الگو جهت تربیت‌و‌تقلید، که ابر‌افسانه‌ایست که هیچ جزء‌اش کمترین قرابت و شباهتی به واقعیت‌انسان، فیلسوف باشد یا غیر‌آن -چه تفاوت می‌کند؟- ندارد و...