آِنده نگری مسبوق به قصد تغییر و اصلاح و تعیّن بخشیدن به آینده است و عجیب نیست که در این اواخر آن را با استراتژی خلط کرده اند. شایدآینده نگری در هیچ جا و هیچ وقت به کلی فارغ و آزاد از استراتژی نبوده است، اما وقتی به صورت طرح های استراتژیست هائی مثل برناردلویس و هانتینگون و فرید من در می آید به جای اینکه صرفا پیش بینی مبتنی بر فهم تاریخ و درک نشانه ها باشد، بیشتر تعیین کننده سیاست هاست. سیاست ها و به خصوص سیاست هایی که از سوی قدرت های بزرگ اجرا می شود، در تاریخ بی اثر نیست ، اما راهبردهای شبیه به آینده نگری همواره به همان نتایجی که سیاست گذاران در نظر داشتند، نمی رسد.
0 نظر