درگاه این خانه بوسیدنی است

توضیحات کتاب درگاه این خانه بوسیدنی است - خاطرات یکی از مادران مرد آفرین، از جگرگوشه‌هایش. بچه‌هایی که قد کشیدند، مرد شدند و به شهادت رسیدند. بچه‌هایی که هر کدام یک دنیا خاطره و کتابند. کتابی سرشار از روایت‌های بارانی و آسمانی. روایت‌های ناب مادرانه...
بخشی از متن: داغ این‌قدر سنگین بود که این بچه‌ها را یادم رفت. چند ساعت در خانه آشوب بود. داداش از زبان بچه‌ها نمی‌افتاد. اشک می‌ریختند و صدایش می‌زدند. ( عزیز ) برای مرگ ( محمد ) صبوری کرد و صدایش به گریه بلند نشد. غم ( داوود ) کاسه صبر عزیز را هم پر کرد. دستش را می‌گرفتم تا خودش را نزند، ( زهرا ) بی‌تاب می‌شد. زهرا را آرام می‌کردم، ( علیرضا ) سر به دیوار می‌کوبید. سراغ علیرضا می‌رفتم، می‌ترسیدم ( رسول ) از غصه دق کند. از این که آن‌طور به بچه‌ها خبر دادم پشیمانم. کاش آن پلاک بدون زنجیر را نشانشان نمی‌دادم. کاش غم را در دلم نگه می‌داشتم تا بچه‌هایم جلوی چشمم بال‌بال نزنند. کاش عزیز را آن‌طور ناگهانی باخبر نمی‌کردم. کاش می‌توانستم آرام شان کنم. کاش لااقل حاجی بود و دستی به سرمان می‌کشید. کاش آدمیزاد این‌قدر ناتوان نبود. کاش و هزار کاش که گفتن هیچ‌کدام دیگر سودی ندارد و...
( فروشگاه اینترنتی آثار بوک )
چکیده کتاب درگاه این خانه بوسیدنی است : این کتاب به روایتی ست جذاب و خواندنی از بانو ( فروغ منهی ) مادر شهیدان ( داوود، رسول و علیرضا خالقی‌پور ) که به قلم توانای خانم ( زینب عرفانیان ) به رشته تحریر درآمده است.