من و برادرم

کتاب من و برادرم - من این خاطرات را در تبعید می نویسم، در شهر نیویورک، که از آغاز انقلاب ایران تا کنون در آن جا زندگی می کنم. پنجره های محلی که در آن به نوشتن مشغولم، رو به رودخانه ای است و از آن جا سازمان ملل متحد به وضوح دیده می شود من در همین سازمان شانزده سال تمام به عنوان یکی از اعضای هیات نمایندگی ایران، عضو کمیسیون حقوق بشر، سپس رئیس کمیسیون حقوق بشر فعالیت کردم و در هفت سال آخر این دوران هم ریاست هیات نمایندگی ایران را به عهده داشتم. به این دلیل سازمان ملل را آن چنان خوب می شناسم که می توانم بگویم به صورت وطن دوم من درآمده است. از ساعات بی شماری که در این سازمان گذرانیده ام، لذت برده ام و به این موضوع نیز با اطمینان اعتقاد دارم که مسائلی که در آن مجمع مطرح می شود و مورد بحث قرار می گیرد، بیش از هر جای دیگری می تواند شرافتمندانه باشد. با وجود این، چقدر برایم دشوار است و اگر راستش را بخواهید چقدر تلخ و ناگوار است که از بیرون این سازمان، می بینم کسانی که با من سوابق دوستی داشته اند، اینک در این مجمع به تشکیل کمیسیونی صحه می گذارند تا به حمله های هم آهنگی که علیه ایران دوران پهلوی می شود رسیدگی کند و...