تمام این مدت

کتاب تمام این مدت - سر باندپیچی شده ام را به شیشه ی خنک پنجره ی ماشین تکیه می دهم. مامان رانندگی می کند و من به جلو نگاه می کنم؛ به قطره های کوچک باران، در نور قرمز چراغ ها. دو هفته ی تمام گذشته است و هنوز هم باورم نمی شود. فکر می کردم جدا شدن از او برایم بدترین درد است، اما این را دیگر نمی توانم درست کنم. نمی توانم دستبند آویزدار را بیرون بیاورم و همه چیز را درست کنم. او واقعا  رفته است و پنج روز پیش طی مراسمی در قبرستان محلی  به خاک سپرده شد و من آن قدر وامانده بودم که نتوانستم بروم. به خانه که می رسیم، زیر باران می ایستم و جعبه ی مقوایی ای را  که از بیمارستان آورده ام به سینه ام می چسبانم. داخلش کفش های مجلسی، بقایای پاره پاره ی کت شلوارم و دستبند آویزداری که در آن درهم بر همی پنهان شده  و آن حلقه های بدون آویز زنجیر که هرگز پر نمی شوند و...