میرزاتقی خان امیر کبیر

همواره برای بار نخست: نظریه پرداز، اهل مجادله، منتقد هنر، آشوبگر سیاسی، مدیر گروه سوررئالیست، تروریست فرهنگی: وجهه ی عمومی آندره برتون شایسته ی چنان توجه شگرفی است که ممکن است گاهی فراموش کنیم که او، پیش از همه، شاعر بود و از آنجا که این فعالیت ها به تعریف ویژگی های این مرد کمک می کنند، شعرهای او سندی بسیار قابل اعتماد، اگرچه اسرارآمیز، از زندگی او فراهم می کنند. همزمان، این شعرها تصور ما را از زندگی نامه ی شخصی زسر سوال می برند - با تغییری ناگهانی، گاهی در یک اثر، از صاف و ساده ی کنایه آمیز به مبهم دیوانه کننده. این آمیزش شفافیت و پیچیده سازی است که شالوده ی فریب و نیز ناکامی نوشته های شاعرانه ی برتون را فراهم می سازد. در این نوشته ها او به ندرت به طور مستقیم از علاقه های خویش، خواه فلسفه، سیاست، پریشانی عاطفی، پویایی گروهی و پیشینیان تحسین شده، خواه معاصران ارزشمند، سخن می گوید. او بیشتر از این علاقه ها به عنوان مجرا، یعنی ابزاری برای حفر واقعیت حیرت انگیزی که زیر لایه ی رویی جهان ملال آور ما پنهان شده است، استفاده می کند.