کتاب عارفی با دو چهره - «محمود شبستری»؛ عارف نامدار قرن هشتم، علاوه بر منظومه ی (گلشن راز)، که زبانزد اهل حکمت و عرفان است، منظومه ی دیگری به نام (سعادت نامه) دارد که چندان شناخته نیست. نوشته ی حاضر گزارش تحلیلی گوشه هایی از آرا و عقاید این عارف از منظر این دو منظومه است که در دو بخش جداگانه ارائه می شود. چنان که «عین القضاه همدانی» در کتاب کلامی - عرفانی (زبده الحقایق) متکلمی زبردست و باریک بین است و در تمهیدات، بیانگر عرفان عاشقانه ی «احمد غزالی»، «شبستری» نیز در سعادت نامه در کسوت متکلمی صوفی مشرب نمایان می شود و در گلشن راز مطرح کننده ی گوشه هایی از عرفان نظری مکتب ابن عربی با شمه ای از دکان «عطار» است و...
0 نظر