منطق الطیر و الهی نامه

کتاب منطق الطیر و الهی نامه - منطِقُ‌الطَّیِّر یا مقامات‌الطیور منظومه‌ای است از «عطار نیشابوری» که به زبان فارسی و در قالب مثنوی در بحر رمل مسدس مقصور (محذوف) سروده شده‌است. کار سرودن این مثنوی در قرن ششم هجری قمری (???? میلادی) پایان یافته‌است. ابیات این مثنوی را معمولاً بین ???? تا ???? بیت دانسته‌اند، از مثنوی‌های تمثیلی عرفان اسلامی به‌شمار می‌آید و الهی نامه از شاهکارهای ادب پارسی به‌شمار می‌رود که بر وزن مثنوی «خسرو و شیرین» نظامی گنجوی سروده شده‌است. عطار، در این اثر به بازگویی مقاصد اهل تصوف می‌پردازد و همچون صوفیان به جای برهان (استدلال منطقی)، از تمثیل بهره می‌گیرد.دو مثنوی عارفانه «الهی‌نامه» و «منطق الطیر را برای راهنمایی سالکانِ طریقت معرفت سرود و در سده ششم هجری آنها را با شگردی سمبولیک، طرح‌ریزی کرد و به حکایات و تمثیلات آراست تا بتواند راهروان مکتب عرفان را به آسانی یاری و هدایت کند و...