مادام پیلینسکا و راز شوپن

کتاب مادام پیلینسکا و راز شوپن - در سکوتی مملو از حیرانی ما، عمه «امه»، به کلاویه (صفحه کلید) نگاهی می ندازه و در حالی که لبخندی حاکی از تشکر بر لبانش نقش بسته، به طرف ما می چرخه؛ پلکاش نمی تونه اشکاشو تحمل کنه. خواهرم با یه حالت گیج و نزار با نگاهی تهدید آمیز به «شنایدر» که هیچ وقت به او افتخار همچین پیانو زدنی را نداده بود. پدر و مادرم هاج و واج به همدیگه نگاه می کردند و مبهوت از این که هیچ وقت انتظار درآمدن همچین صداهای دل انگیزی رو از این جا کتابی تاریک که یک قرن از کنارش رد می شدند را نداشتند. من درحالی که سعی می کردم موهایی سیخ شده روی دستامو بخوابونم از عمه امه پرسیدم: این چی بود؟ البته که شوپن. همون شب پدر و مادرمو مجبور کردم که برام کلاس پیانو بگیرند و یه هفته بعد هم یادگیری پیانو رو شروع کردم و...