لیلی وار

کتاب لیلی وار - بخشی از متن - وقتی بچه بودم بابام برام یه شلوار صورتی خرید که پر از نگین بود. این شلوار و انقدر پوشیدم که آخر سر یکی از درزهاش موقع بازی باز شد و پاره شد. یادمه اون شب تا صبح گریه کردم. عمه "مرضیه" ام که خیاط بود شلوارو گرفت و از همون درزش برام دوخت. شلوار یه کم تنگ تر شد اما مثل همون موقع قشنگ بود. چند وقت بعد دوباره موقع سرسره بازی تو پارک همون قسمت ترمیم شده یه بار دیگه پاره شد. رفتم پیش عمه مرضیه و دوباره حسابی گریه کردم عمه دوباره اون قسمت و اینبار با دست و دقت بیشتر دوخت و روشم یه گل سرخ گلدوزی کرد که پارگی معلوم نباشه شلوار صورتیم تنگ تر از قبل شد ولی بازم دوسش داشتم و...