دوست آندولسی

کتاب دوست آندولسی - وقتی در بیمارستان محل کارش بود، به ندرت برای کارهای دیگر زمان داشت. علاوه بر این، از نوشیدن قهوه با همکارانش لذت نمی برد. معذب بود، خجالتی نبود. احتمالا چیزی سرجایش نبود، چیزی که او را از تعامل و معاشرت با دیگران هنگام نوشیدن قهوه با دیگران منع می کرد. در حقیقت برای خدمت به بیماران آن جا بود، نه به دلیل ترس از خدا یا علاقه به مراقبت از دیگران. در بیمارستان کار می کرد پس می توانست با آن ها صحبت کند و با آن ها وقت بگذراند. آن ها چون بیمار بودندآن جا بودند، که یعنی در حقیقت خودشان بودند. به ندرت بیماری حرف غیر معقولی می زد ، مگر این که در حال بهبود بود و این زمانی بود که او آن ها را رها می کرد و آن ها هم او را و...