دیوان عطار

توضیحات کتاب دیوان عطار - فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری، یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلندنام ادبیات فارسی در پایان سده ششم و آغاز سده هفتم است. او در سال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶ میلادی در نیشابور زاده شد. وی یکی از پرکارترین شاعران ایرانی به شمار می‌رود و بنا به نظر عارفان در زمینه عرفانی از مرتبه‌ای بالا برخوردار بوده‌است.
غزلیات عطار به سه بخش تقسیم می شود:
1- غزلیات عاشقانه: با مضامین عاشقانه معمولی؛ که با حرمت و دلنشینی همراه است و سبکسری و خودبینی شاعران پیش از وی بخصوص شاعران دوره تغزل را ندارد.
2- غزلیات قلندری: جنبه های قلندری عرفانی و معنوی است و از اصطلاحات و ترکیبات خاصی سرشار است. در این غزلیات، می و میکده و خرابات و رندی و مستی و بی خویشی محور ابیات و موضوع شعرهاست.
3- غزلیات عرفانی: هرچند در غزلیات عرفانی ـ قلندری همه جا معشوق ازلی و سوز و ساز در راه وصال او موضوع غزل است، عطار در غزلیات عرفانی سخن از مقام می گوید و در قلندریات از حال.
عطار در غزلیات عرفانی از صفات معشوق ازلی و وصف عاشق و سوختگی و فنا و محو در معشوق سخن می راند و آداب سیر و سلوک را باز می گوید و برای رهایی از نفس و تعلقات دنیوی سخن می گوید و...
( فروشگاه اینترنتی آثار بوک )
چکیده کتاب دیوان عطار : عطار نیشابوری، یکی از شاعران و عارفان مشهور قرن ششم و هفتم هجری بوده که علاقه مندان به غزلیات وی می توانند از این کتاب، در محافل خود بهره ببرند.