کتاب آدم های غایب

کتاب کتاب آدم های غایب - بخشی از متن - خان بابا دکترم سه شب قبل از رفتن به قلعه باغ پیغام فرستاد که سر شب به کتابخانه اش بروم. پیغامش که به من رسید، رفتم و از پشت نرده های بالاخانه حیاط را تماشا کردم. شاید دو مرتبه پیدایش می شد و دست به کمر دور باغچه ها قدم می زد و گل سرخ های پیوندیش را تک تک وارسی می کرد. پلاسیده هایشان را با دقت و وسواس می چید و توی سطل پلاستیکی سبزی می انداخت که بعد از عید برای همین کار خریده بود. تازه شکفته هایشان را میان انگشت هایش نگه می داشت، سرش را به عقب می کشید و با غرور "حشمت نظامی" تماشایشان می کرد. اما توی حیاط پرنده هم پر نمی زد. هنوز آنقدر تاریک نشده بود که چراغ ها را روشن کنند و..