فضاهايي براي عبور

كتاب فضاهايي براي عبور - بخشي از كتاب: در فرودگاه هستي، در هوايي خفه و نشسته اي روي يك صندلي سياه از چرم مصنوعي نزديك گيت خروجي پروازت. دختري هست حدودا دوازده ساله كه نشسته روي يك صندلي مثل صندلي تو، آن طرف آن راهرو پهن پاكيزه، و مي خواهد هچي (ايلايجا) را بداند. سرگرم حل جدولي است در مجله ي تين (نوجوانان) و لب پاييني به دندان، نگاهش را از گوشه ي چشم دوخته به آن ، نشسته بين پدر و مادرش و كمي بعد از آن ها مي خواهد كمكش كنند. پدرش درشت است و ريشو، مادرش بلند و باريك. مادرش كه تو را ياد آخوندك مي اندازد، سوال دخترش را اين طور جواب مي دهد: آسونه كه «داكوتا» ا-ي-ل-ج-ي-ا. و تو با اين كه بيكار نيستي هم هفته نامه ي قايق راني ات را داري كه بخواني، هم پيراشكي ات و...