کتاب نیروانای ناممکن ما - روزگار بدی بود. من تهران زندگی می کردم و مائده ساری. هردو هفته یک بار، فاصله ای دویست و پنجاه کیلومتری را طی می کردم. فاصله ای که بین تنمان بود. گاهی شب ها وقتی در بستر دراز کشیده بودیم و چشم ها را بسته بودیم به امید این که به خواب راه پیدا کنیم، آن قدر بزرگ می شدیم که در میانه کوه ها تنمان به هم می رسید و می توانستیم دست هایمان را به هم برسانیم. ناهمواری های البرز را، کوه و دره اش را مثل بستری ناهموار زیر تنمان احساس می کردیم و مه و ابر انبوه فراز البرز، لحافمان بود و ماه، چراغ شب خواب و...
محصولات مرتبط
165,000 ریال
عالیجناب عشق
400,000 ریال
آه با شین
1,800,000 ریال
بر باد رفته (2جلدی)
125,000 ریال
من هم چه گوارا هستم
500,000 ریال
ماجراهای شرلوک هولمز (4جلدی)
55,000 ریال
سوار بر اسب مرده
200,000 ریال
به کی سلام کنم ؟
29,000 ریال
موز وحشی
250,000 ریال
سر و ته یک کرباس
135,000 ریال
0 نظر