همه بدون استثنا

کتاب همه بدون استثنا - این زندگی من است ساعت5:30 با زمزمه مجری رادیویی خبر که می گوید در چاه، کودتا شده و در تگزاس،طوفان نواخته می شود. شوهرم کنارم تکان کوچکی می خورد، رویش را برمی گرداند، چند بار پلک بر هم می زند و یک ساعت دیگر هم می خوابد. حوله ربدوشامبری ام پای تخت قرار دارد، یک ربدوشامبر نخی طرح دار برای تابستان و یک ربدوشامبر کاموایی منگوله دار برای فصل سرما. وقتی که از حمام بیرون می آیم، صدای قهوه ساز در آشپزخانه طبقه ی پایین بلند می شود، با پاهای برهنه از پله ها پاییم می روم، مکثی می کنم تا یک جفت پوتینی را که به امان خود پای پله ها رها شده اند به راهرو برگردانم و روزنامه را از پشت پله بردارم. فرش کردن کف آشپزخانه با کاشی های قهوه ای مایل به زرد انتخاب بدی بود، همیشه خدا سردند. سگ را از لانه اش بیرون می آورم و یک پیمانه کیبل توی کاسه اش خالی می کنم. از صبح های زود، وقفه موقت فعالیت های حیاتی دنیای بیرون، نقاب سیاه و بعد رنگ خاکستری غم بار افق در امتداد تپه های آن سوی درهای فرانسوی خانه متنفرم. اما این تنها زمانی است که میتوانم بدون اینکه بخوابم استراحت کنم، بدون اینکه مجبور به تصمیم گیری باشم، فکر کنم، حرف بزنم و صدای خودم را بشنوم. این تنها زمانی است که می توانم تنها باشم، تقریبا کمی کمتر از یک ساعت در هر روز هفته، وقتی که هیچ کس هیچ خواست و تقاضایی از من ندارد و...