کمونیسم رفت،ما ماندیم و حتی خندیدیم

کتاب کمونیسم رفت،ما ماندیم و حتی خندیدیم: در کشورهای کمونیستی آدم را جوری بار می آورند که خیال کنی تغییر غیرممکن است و از تغییر بترسی و بدگمان باشی، چون هر تغییری فقط وضع را بدتر کرده. نویسنده در این کتاب با سفرهایی که بعد از انقلاب اروپای شرقی به کشورهای مختلف داشته، تغییرات بعد از انقلاب را از نزدیک، خصوصا در زندگی زنان مشاهده کرده است. زندگی زنان به هیچ وجه زندگی هیجان انگیزی نیست و درواقع خیلی هم معمولی و ملال آور است، اما می تواند به همان اندازه ی تحلیل های تئوریک سیاسی پایان ناپذیر، وضعیت سیاسی یک مملکت را توضیح دهد. اسلاونکادرکولیچ می گوید: من با زنان در آشپزخانه هایشان نشستم و به داستان زندگیشان گوش دادم و آنها از زندگیشان، از بچه هایشان و از مردانشان برایم حرف زدند و من دیدم طرح کلی زندگی هامان تقریبا عین هم است. همه ی ما اجبارا زیر فشار یک سیستم کمونیستی زندگی کرده بودیم که همه ی آدم ها را به یکسان خرد می کرد. ما زن ها چشم انداز مشترکی هم در زندگی داشتیم که با چشم انداز مردها متفاوت بود. ما از پایین به مسائل نگاه می کردیم و چشم اندازمان ساده و پیش پا افتاده بود، اما امر سیاسی یعنی امر پیش پا افتاده.