سرود کریسمس

کتاب سرود کریسمس : بخشی از کتاب: روح مارلی داستان با مرگ مارلی شروع می‌شود؛ مارلی واقعاً مرده بود و هیچ شکی هم در این مورد نبود. کشیش، منشی شرکت و مامور کفن‌و‌دفن، همگی برگه گواهی فوت او را امضا کرده بودند. اسکروج هم برگه را امضا کرد. بعد از فوت مارلی، اسم و امضای او برای هر کاری اعتبار داشت. مارلی‌پیر انگار مثل گل میخ، صد سال بود که مرده بود. البته نمی‌خواهم مردن را به گل‌میخ نسبت دهم. شاید بهتر باشد میخ تابوت را، که جزئی‌ترین قطعه ابزار‌فروشی به حساب می‌آید، در ارتباط با مرگ به‌کار گیرم؛ اما چون گذشتگان ما این چنین تشبیه کرده‌اند، نمی‌خواهم تغییری در آن ایجاد کنم. پس اجازه بدهید دوباره با تاکید جمله‌ام را تکرار کنم و بگویم مارلی‌پیر انگار مثل گل‌میخ، صد سال بود که مرده بود. اسکروج هم می‌دانست که مارلی مرده است؟ البته که می‌دانست. چطور ممکن بود نداند! اسکروج و مارلی سال‌های زیادی با‌هم شریک بودند. البته ، دقیقا نمی‌دانم چند سال و...