شهر ممنوعه

كتاب شهر ممنوعه : ويرجينيا وولف اولين كسي بود كه به رابطه‌ي خلاقيت هنري و امور روزمره اشاره كرد. وولف نوشت كه قرن هفدهم هيچ شاعر مؤنثي ندارد چون «خواهر شكسپير» بيش ‌از حد گرفتار وصله‌پينه‌ي جوراب‌و سر زدن به غذا است. چند قرن بعد، نسل چندمِ بازماندگان «خواهر شكسپير»، به كمك پول، مي‌كوشند با به‌كارگيري خدمتكار اين مشكل را حل كنند. ماگدا سابو، يكي از مشهورترين نويسندگان مجارستان، در رمان شهر ممنوعه نگاهي عميق به مناسبات متزلزل «بانوي نويسنده» و خدمتكارش مي‌اندازد، امري كه پيش از او به‌ندرت كسي به آن پرداخته است. اِمِرِنس، خدمتكار سال‌خورده، سوابق درخشاني دارد: قابل‌اعتماد است، خيال ماگدا راحت است كه او خانه را به آتش نمي‌كشد، و نيز از او گذشته است كه معشوقه داشته باشد. مناسبات اين دو زن به وابستگي متقابلي مي‌انجامد. بيناين دو نبردي دايمي جريان دارد و «شب‌هاي ويرژيليِ مملو از عناصر رئال و سوررئال». كتاب با توصيف يك رؤيا آغاز مي‌شود و به پايان مي‌رسد: رؤيايي تب‌آلود، سايه‌يك سايه و...