گیلیاد

کتاب گیلیاد : بخشی از کتاب: دیشب به تو گفتم ممکن است روزی بروم، تو گفتی کجا، من گفتم پیش خدا، تو گفتی چرا، گفتم چون پیر شده‌ام، گفتی فکر نمی‌کنم پیر شده باشی و دستت را در دستم گذاشتی و گفتی خیلی پیر نیستی. انگار دیگر همه چیز حل است. به تو گفتم، شاید زندگی تو با من خیلی فرق داشته باشد، شاید با زندگی‌ای که با من داشتی هم فرق کند و این خیلی خوب است. برای خوب زندگی کردن راه‌های زیادی وجود دارد. تو گفتی، مامان این را گفته و بعد گفتی، نخند! چون فکر کردی دارم به تو می‌خندم. آمدی و انگشتانت را روی لبم گذاشتی و جوری نگاهم کردی که در همه‌ی عمر کسی غیر از مادرات این طور نگاهم نکرده بود؛ یک جور نگاه حاکی از غروری آشکار، پر از احساس و سرزنش‌بار. همیشه تعجب می‌کنم چرا زیر بار این نگاه‌ها ابرو خم نمی‌کنم. دلم برای این نگاه‌ها تنگ خواهد شد و...