آرزوهای بزرگ- شاهکار چارلز دیکنز

کتاب آرزوهای بزرگ- شاهکار چارلز دیکنز : بخشی از کتاب: خواهرم، خانم جو گارجری، بیست سال از من بزرگ‌تر بود. من و شوهرش، جو، هر دو دست پرورده‌ی او بودیم، البته این اصطلاحی بود که همسایه‌ها درباره‌ی ما می‌گفتند؛ شاید منظورشان این بود که هردویمان را او با دست‌های سنگینش تربیت کرده بود. جو، مرد خوش اخلاق، آرام، دوست داشتنی و ساده‌لوحی بود. رنگ آبی چشمانش آن‌قدر کمرنگ بود که به نظر می‌رسید با سفیدی چشمانش مرزی ندارد. روی صورت صافش موهای بور و مجعدی داشت. برخلاف جو، خواهرم خوش اخلاق و خوش‌قیافه نبود؛ زنی قدبلند و استخوانی با موها و چشمان مشکی و پوستی به شدت قرمز، آن‌قدر که من گمان کردم صورتش را به جای صابون با پودر جوزهندی شسته است. او همیشه پیش‌بند بلند و ضخیمی به تن داشت که از پشت، آن را به کمرش گره می‌زد. قسمت جلویی این پیش بند، جنسی محکم‌تر از بقیه‌ی قسمت‌ها داشت و پر از سوزن و سنجاق بود. خواهرم اعتقاد داشت از وقتی من به دنیا آمده‌ام این پیش بند را از تنش در نیاورده و به خاطر این قضیه، همیشه جو را سرزنش می‌کرد، اما من سردر نمی‌آوردم که چرا باید همیشه این پیش‌بند را بپوشد و چرا جو را به خاطر آن سرزنش می‌کند و...