پس از طوفان: در ستایش عشق

کتاب پس از طوفان: در ستایش عشق : شاید مهم‌ترین تمایز عکاسی و نقاشی در همین باشد: در عکس خبری از طوفان و دست نیست: عکس همواره مدعی واقعیت چیزی است که آن‌جا، آن بیرون، بوده است، حتا در انتزاعی‌ترین حالت ممکن‌اش. عکس همواره این داعیه را دارد که در واقعیت «دست» نبرده است. عکس تنها زمانی در مقام هنر ظاهر می‌شود که نشانی از «دست» در خود داشته باشد، نشانی از انگشت مداخله‌گر عکاسی، همچون اثر انگشت مجرمی (عکاسی) که در صحنه‌ی جرم (واقعیت موجود) به جا مانده. عکاسی، بدون اثر مجرمانه‌ی انگشت، پروژهای است برای تثبیت جهان موجود، حال آن که نقاشی هماره به آن حمله‌ور است. تصادفی نیست که عکسی‌های به جا مانده از کمون پاریس بدل به مدارکی در دست پلیس برای بازداشت و مجازات خاطیان می‌شود و...