تصادف شبانه

کتاب تصادف شبانه : بخشی از کتاب: چندبار سعی کردم چشم‌هایم را باز کنم، ولی دوباره به حالتی بین خواب و بیداری فرورفتم. سپس، به طور مبهم تصادف را به یاد آوردم. خواستم برگردم تا ببینم زن همچنان روی تخت است یا نه. اما توان کوچک‌ترین حرکتی را نداشتم. این رخوت، حسی توأم با آسودگی در من به وجود آورد؛ و باز دوباره پوزه‌بند بزرگ سیاه را به یاد آوردم. بی‌تردید اثر اِتر بود. مثل این بود که روی سطح آب رودخانه‌ای دراز کشیده بودم و با جریان آب به این سو و آن سو می‌رفتم. چهره‌اش همچون عکس بزرگی، با تمام جزییات، به وضوح جلوی چشمم ظاهر شد: کمان منظم ابروها، چشم‌های روشن، موی بلوند، زخم‌های روی پیشانی، گونه و فرورفتگی لپ. وقتی در خواب و بیداری بودم، مرد درشت هیکل گندم‌گون عکس را به من نشان داد و پرسید: «این شخص را می‌شناسی؟» از اینکه شاهد حرف زدنش بودم تعجب کردم. با صدایی زنگدار، شبیه صدای ساعت گویا، بی وقفه سؤالش را تکرار می کرد. در عکس که دقیق شدم، گفتم: بله، این "شخص" را می‌شناسم یا احتمالاً با کسی شبیه او برخورد کرده‌ام و...