صد سال تنهایی

کتاب صد سال تنهایی : بخشی از کتاب: بدون آن‌که به کسی اهمیت بدهد؛ در خانه راه می‌رفت و با خودش صحبت می‌کرد. اورسولا و بچه‌ها در باغچه موز و سنجد و بوته‌های چغندر و سیب‌زمینی و بادنجان می‌کاشتند و کمرشان از شدت خستگی راست نمی‌شد. ناگهان بدون اینکه کسی خبر داشته باشد نوعی حالت سکون و جذبه در او به وجود آمد و جای آن فعالیت پر‌هیجان را گرفت. او فرضیات خود را زیر لب و زمزمه‌کنان تکرار می‌کرد. چنانکه به نظر می‌آمد طلسم شده باشد. حتی خودش هم از آنها سردرنمی‌آورد. سرانجام (در اواسط ماه دسامبر) یک روز هنگام نهار، تمام رنجی را که از سنگینی بار افکارش تحمل می‌کرد یکباره بیرون ریخت و...