همسر خاموش

کتاب همسر خاموش : بخشی از کتاب: اوایل ماه سپتامبر است. جودی‌برت در آشپزخانه شام می‌پزد. پنجره‌ی شرقی اتاق خواب به لطف فضای باز مجتمع آپارتمانی، چشم انداز خوبی دارد و جودی می‌تواند بی آنکه دیده شود دورنمای دریاچه و آسمان را ببیند که با نور شبانگاهی یک‌دست آبی شده‌اند. خط افق، باریک و نازک و با ته رنگی تیره، بسیار نزدیک است؛ گویی می‌توان لمسش کرد. جودی از دیدن قوس نمایان افقی که او را دربرگرفته لذت می‌برد. این حس در مهار بودن بیش از هر چیز دیگری او را عاشق زندگی در آشیانه‌اش در طبقه بیست و هفتم می‌کند. در چهل و پنج سالگی هنوز هم خودش را جوان می‌بیند. بیشتر از آن که چشم به آینده داشته باشد، در حال زندگی می‌کند و بر روزهایش تمرکز دارد. بی‌آنکه خود متوجه باشد یا اصلاً در موردش فکر کرده باشد، گمان می‌کند زندگی به طرز مطلوبی پیش خواهد رفت؛ هرچند آینده نامعلوم و مبهم است. در واقع، روحش هم خبر ندارد که حالا زندگی‌اش به نقطه عطف خود رسیده و روحیه‌ی با نشاط و انعطاف پذیرش به مرحله‌ی نهایی تباهی نزدیک شده است و...