همسر خاموش

كتاب همسر خاموش : بخشي از كتاب: اوايل ماه سپتامبر است. جودي‌برت در آشپزخانه شام مي‌پزد. پنجره‌ي شرقي اتاق خواب به لطف فضاي باز مجتمع آپارتماني، چشم انداز خوبي دارد و جودي مي‌تواند بي آنكه ديده شود دورنماي درياچه و آسمان را ببيند كه با نور شبانگاهي يك‌دست آبي شده‌اند. خط افق، باريك و نازك و با ته رنگي تيره، بسيار نزديك است؛ گويي مي‌توان لمسش كرد. جودي از ديدن قوس نمايان افقي كه او را دربرگرفته لذت مي‌برد. اين حس در مهار بودن بيش از هر چيز ديگري او را عاشق زندگي در آشيانه‌اش در طبقه بيست و هفتم مي‌كند. در چهل و پنج سالگي هنوز هم خودش را جوان مي‌بيند. بيشتر از آن كه چشم به آينده داشته باشد، در حال زندگي مي‌كند و بر روزهايش تمركز دارد. بي‌آنكه خود متوجه باشد يا اصلاً در موردش فكر كرده باشد، گمان مي‌كند زندگي به طرز مطلوبي پيش خواهد رفت؛ هرچند آينده نامعلوم و مبهم است. در واقع، روحش هم خبر ندارد كه حالا زندگي‌اش به نقطه عطف خود رسيده و روحيه‌ي با نشاط و انعطاف پذيرش به مرحله‌ي نهايي تباهي نزديك شده است و...