کتاب پریان آب، اناری بهشتی : بخشی از کتاب: ?راوى چه زن و چه مرد، بیشتر میل به بیان سپردهای دارد، که پیام اوسانه را به درک در آورده، و رغبت بازگویی و نقل آن را، در کنش و یا واکنش طبع خویش میداند. و این غمز و رمز وسیلهی ارتباط جمعی کهنی است که او ارث دار آن نموده میشود. این اشاره نقض حضور و وجود راویان قدر (گوسانهای سرشناس) نیست، که سوای استعداد فردی و شغلی، رغبت از بر کردن و ساختن اوسنهها را در فرهنگ و ادبیات شفاهی حوزهی زیستاری خویش، وجهی مثبت و زبان آور، به هر جهت، و یا به هر زبان که تو دانی، شعوری نیک و بدشناسی، و پویا بخشیدهاند. دشت توس از این غنای ادبیات شفاهی، بسیار بهرهآور و بهره ده دیده شده است و راوی بزرگ آن حکیم أبوالقاسم فردوسی، با پیش زمینهی جغرافیایی و تاریخی گسترهای زبان روایت و لحن حماسی که به کار گرفته کلهکوه این برداشت، و موجودیت مثالی تثبیت شدهی این دشت پُردفینه است و...
0 نظر