کتاب مرگ آقای سعدی در پاریس : استنلی کاول می گوید: آدم ها هر کدام یک صدایی مخصوص خودش دارد؛ یک چیزی شبیه ویزویز ریزی که فقط انتهای گوشت، اگر دقت کنی شاید بشنوی؛ صدایی که طور وجود آدم ها در دنیاست. طوری یکی از نسبت با دنیا حق به جانب است، دیگری قربانی و کسی هم هست، طوری عمیق با دنیا طرف است. صدای آدم ها درون شان، تک تک ساخته می شود؛ و درونی ترین بنیادی ترین وجه درخشان وجود هر انسان است ؛ همین کاول می گوید: اغلب آدم ها، صدای خودشان را نمی شنوند. آن چه می شنوند صدا های جامعه و دیگران است که فکر می کنند صدای خودشان است. می گویند صدای آدم ها را سخت بتوان شنید چون تلفیق شده است با صدای دیگران تنها راه این که هر انسانی صدای خودش را بشنود، خواندن روایت زندگی خودش است و...
0 نظر