قال و مقال عالمی

کتاب قال و مقال عالمی : بخشی از کتاب: ?در شاهنامه دو گونه همنوائی برقرار است: همنوائی درونی و همنوائی بیرونی. همنوائی درونی آن در توازن لفظ و معنی و تناسب احساس و بیان است، و همنوائی بیرونی آن در هماهنگی و سازواری با روح زمان و انطباق با انگیزه‌ها و نیازهای روحی و عاطفی مردم. فردوسی از روی قصد، و بی شک با دشواری و رنج بسیار، کوشید که شاهنامه را به پارسی پاک و خالی از واژه‌های بیگانه بسراید، و در این کار همه‌ توان و تمامی کشش و برد زبان را به کار گرفت. روشنی کلام، یکسانی توصیفات و سادگی تشبیهات و عناصر دیگر تخییل و تصویر در شعر او برای حفظ تناسب و سازواری درونی و بیرونی آنست، و روشن است که کنایات بعید و استعارات پیچیده شعر حماسی را بی رنگ و رمق می‌کند. اگر شاهنامه به زبان حدیقه سنائی یا تحفة العراقین خاقانی سروده می‌شد بی‌شک قدرت تأثیر و توان انگیزشی را که دارد نداشت. شکوهمندی شاهنامه در توازن و تناسبی است که ساختار لفظی و صوری آن با محتوا و ساختار معنائی آن دارد و...