کتاب داستانهای شاهنامه-از پادشاهی اردشیر تا پادشاهی انوشیروان : آن روز ها ی نوجوانی که مرا با شاهنامه انسی بود و شبی و حتی گاه روزی بی خواندن داستانی از حکیم توس روز را به شب و شب را به صبح نمی رساندم مادم با طعنه می گفت: آخر دختر، تو را با شاهنامه چه کار. شاهنامه عرصه چکاچک شمشیر ها، کوبش گرز ها، زوزه پیکان ها و ناله و فریاد زخمیان است، دختران را شایسته تر که رمان بخوانند، رمان هایی لطیف که قلب را آرام و روح را تلطیف کند... و پدرم با لبخند می گفت: خانم، چرا متعرض مطالعه دخترمان می شوی که شاهنامه پس از کلام الله عزیزترین کتاب ایران و ایرانیان است، شاهنامه شناسنامه ایرانی است، سندی است بر حقانیت ملتی که در طول هزاران سال تلاش، پایمردی، ایستادگی، شکیبایی، رزمیدن و جنگیدن برای بقا، هستی خویش را حفظ کرده ...
0 نظر