بی اشتهایی عصبی

کتاب بی اشتهایی عصبی : بخشی از کتاب: در سکوت بعد‌ازظهر در دوباره بسته شد. لور دراز کشید. پس از هفته‌ها برای نخستین بار اشک از جسم همچون سنگش سربرآورد، این جسم خسته و از پا افتاده که اکنون دیگر تسلیم شده بود. لور به خاطر این تسلی گنگ و مبهم که درمان خود را کاملاً به آنها واگذار می‌کرد، می‌گریست. اشک پلک‌هایش را می‌سوزاند. کیسه‌ای از استخوان بود برروی تخت بیمارستان. او اینگونه بود. به راستی همین بود. دور چشمان درشتش حلقه سیاهی طوق انداخته بود، زیر لپ‌های نوک تیزش گونه‌ها گود افتاده بود وانگار که از درون دهان لپ‌ها را فرو داده بود. پیرامون لب‌ها کرک قهوهای رنگی پوستش را پوشانده بود. در رگ‌های نمایانش خون بسیار آهسته جریان داشت. لور ازسرما می‌لرزید. با وجودی که جوراب شلواری پشمی و لباس یقه اسکی بر تن داشت. سرما در درونش بود، سرمایی که مانع می‌شد. بی حرکت بماند . سلطه‌ای که گویی مرگ بود، لور آن را شناخت، مرگ در وجودش انگار قالبی یخ بود و...