شاهنشاه

کتاب شاهنشاه : بخشی از کتاب: دوربین میدان را نشان می‌دهد، انباشته از آدم‌هایی گوش تا گوش ایستاده، چهره‌هایی کنجکاو و عبوس. قدری دورتر، در محوطه‌ای محصور و کاملاً جداشده از مردان، زنان چادر به سر ایستاده‌اند. روزی‌ست ابری و خاکستری. جمعیت طوسی سیر است و آنجا که زنان ایستاده‌اند سیاه. آیت‌الله‌خمینی همچون همیشه لباس‌های تیره‌رنگ گشادی به تن دارد و عمامه‌ی سیاهی بر سرد شق و رق نشسته. صورتش پریده رنگ است، با ریشی سفید. موقع حرف زدن سر و دستش تکان نمی‌خورد. دست‌هایش بر دسته‌های صندلی آرام گرفته اند. گه‌گاه پیشانی بلندش را چینی می‌اندازد و ابروهایش را بالا می‌دهد. از این که بگذریم، هیچ عضله‌ای در سیمای این مرد بسیار سرسخت، سازش ناپذیر، قاطع و صاحب اراده‌ای استوار نمی‌جنبد. تنها چشم‌ها در این چهره تکان می‌خورند، چهره‌ای که انگار یک بار برای همیشه ترکیب یافته، به هیچ حس و حالی راه نمی‌دهد و جز غور عمیق و تمرکز ذهنی بیانگر هیچ چیز دیگری نیست. نگاه سرزنده و نافذ این چشم‌ها بر دریای سرهای درهم پیچیده می‌لغزد، وسعت میدان و جمعیت حاضر در آن را تخمین می‌زند و وارسی موشکافانه‌اش را پی می‌گیرد، چنانکه گویی مصرّانه در جست‌وجوی شخص خاصی است و...