رهایت می کنم

کتاب رهایت می کنم : بازرس رِی استیون کنار پنجره ایستاده بود و به صندلی دفترش می‌اندیشید که تقریباً یک سال بود که یکی از دسته‌هایش شکسته بود. تا به امروز به سادگی سعی کرده بود که به سمت چپ صندلی خم نشود؛ اما وقتی برای خوردن ناهار رفته بود، کسی پشت صندلی‌اش با ماژیک سیاه نوشته بود: «خراب». رِی با خودش فکر کرد که انجمن نوظهور حمایت از کسب‌وکار که برای رسیدگی به تجهیزات مشتاق است به تعویض وسایل ادامه می‌دهد یا مقرر شده که اداره‌ی پلیس برسیتول را با صندلی‌ای که به اعتبارش لطمه‌ی جدی می‌زند اداره کند. به سمت جلو خم شد تا از کشوی به هم ریخته‌ی بالای میزش ماژیکی پیدا کند. رِی خم شد و برچسب را به «بازرس» تغییر داد. در دفترش باز شد و او عجولانه بلند شد و در ماژیکش را بست. «اوه کیت. من داشتم...» حرفش را قطع کرد؛ کمی قبل از این که اَمریه و نسخه‌های چاپی کنترلی را در دست کیت ببیند، نگاه روی صورتش را خواند. «پرونده‌ی جدید چی داری؟» و...