مگسک و پسرک-ویزگول قهرمان

کتاب مگسک و پسرک-ویزگول قهرمان : ویزی بود ویزی نبود. روزی روزگاری پسری بود به نام ویز، که دوستی داشت خیلی ناز و عزیز. اسم دوستش چی بود؟ ویزگول. ویزگول خیلی باهوش بود و می توانست اسم صاحبش را صدا بزند. اسم من چیه؟ ویززز! یک روز، ویزتصمیم گرفت ویزگول را به مدرسه ببرد. زنگ بعد نقاشی کردن را یادگرفت. وقت ناهار شد. ویز و ویزگول به غذا خوری رفتند. ویزگول عاشق غذاخوری و آشپزخانه شد. او از ظرف های چرب و چیلی و زمین شوی کثیف خیلی خوشش آمد. وای که دیوانه ی سطل های زباله ی بوگندو شده بود. وقتی شیرجه زده زد توی استخر زباله، یکهویی سرکله ی رُز، پیدا شد. او آشپز مدرسه بود. خانم رُز او را از سطل زباله بیرون کشید وگفت: «آشپزخانه که جای مگس ها نیست!» ویزگول گفت: «رُززز!!» خانم رُز که از تعجب نزدیک بود دوتا شاخ درآورد، گفت: « هی! تو اسم من را از کجا می‌دانی؟ عجب مگس باهوشی!»