جوانی

«پاتریک مودیانو» (1945) جایزه‌ی ادبی نوبلِ سال 2014 را به خاطرِ روایت‌هایش از روابطِ شهر و انسان از آن خود کرد. به خاطرِ ساختنِ گذشته‌های مه‌زده و سال‌هایی از عمر رفته. رمانِ جوانی یکی از آثاری‌ است که در به شهرت ‌رسیدنِ مودیانو نقشِ مهمی ایفا کرد. او این رمان را در سالِ 1981 نوشت و در آن روایتی نفس‌گیر از جوان‌هایی ساخت که در پرسه‌گردی‌های شبانه‌ و روزانه‌شان در پاریس متوجه اتفاق‌هایی می‌شوند که باید پنهان باقی بماند. مودیانو را پسرِ مارسل پروست دانسته‌ا‌ند، چون زمان را با تنها یک اشاره متوقف می‌کند و ناگهان مخاطب انبوهی رنگ و نور و حسرت و راز را درک می‌کند که گویا در جرزِ شهرها پنهان مانده‌اند. او در جوانی پاریس را از نو کشف می‌کند، پاریسی که خیابان‌هایش ساخته ‌شده است برای پرسه‌ی دختران و پسرانی بیست‌ساله تا کافه‌ها و نورها را کشف کنند گویا… اما این کشف با حسرت همراه است. حسرتی که از دلِ زمانی از‌دست‌رفته بیرون می‌آید