باورهای عامیانه مردم ایران

باورها بنیادی‌ترین مبانی جهان‌بینی انسان را در خود دارد. با تحول باورها، فرهنگ نیز گرایش و سمت‌وسوی دیگری به خود می‌گیرد؛ بنابراین با شناخت تحولات رخ‌داده در باورهای اقوام، به فرهنگ آن قوم می‌توان پی برد. این شناخت ما را به دیگر تحولات اجتماعی، اعتقادی، سیاسی و فکری رهنمون خواهد کرد. این پژوهش با توجّه به چنین ضرورتی انجام شد. یکجا کردن باورهای مشترک قومی راه مطالعه را بر ما آسان و امکان مطالعات تطبیقی را ممکن می‌سازد. کتاب شامل 650 مدخل و یازده هزار باور و بسامد رواج آن در مناطق مختلف ایران است. مولا کوشیده تا آنجا که ممکن باشد بازتاب باورهای عامّه را در شعر شاعران، امثال فارسی، سفرنامه‌ها، متون ادبی، خواب‌نامه‌ها و تمامی آثار مربوط به فرهنگ مردم جست‌وجو کند و نشان دهد. همچنین ذیل هر عنوان با دسته‌بندی و طبقه‌بندی باورها کوشیده نظمی منطقی به باورهای هر مدخل دهد. برای نشان دادن گستر? جغرافیایی باورها و منطق? رخداد آن نام شهر یا منطقه آمده است. منابع این کتاب شامل بیش از هزار کتاب و مقاله و پایان‌نامه است. برخی از مدخل‌های این فرهنگ عبارت‌اند از: آب، آتش، آسمان، آل، آهو، آیینه، ابلیس، اتاق، اجاق، ازدواج، اژدها، اسب، انار، انجیر، باران، بَخْتَک، برادر، برف، برنج، بلبل، بهشت، بینی (دماغ)، پادشاه (شاه)، پارچه، پرستو، پرنده، پروانه، پری، پلنگ، پنیر، پوست، پول، پیشانی، ترازو، تریاک (تریاق)، تسبیح، توت، توتون، تهمت، جارو، جبرییل، جگر جوجه‌تیغی (خارپشت) جوراب، جهنم (دوزخ) چارقد (روسری) چاقو، چانه (فک) چاه، چشمه، چلچله، چهل‌کلید (چل‌کلید)، حمام، حنا، خار، خرزهره و…