شش یادداشت برای هزاره ی بعدی

اگر در دوره ای از فعالیت نویسندگیام بهقصه های عامیانه یا قصه های پریان کشش داشتم، نه نتیجه ی وفاداری به سنت قومی بود (چون مندر یک ایتالیای کاملا مدرن و جهان وطن ریشه دارم) و نه نتیجه ی نوستالژی برای چیزهایی است که در کودکی خوانده ام، (چون در خانواده ی من بچه ها فقط باید کتابهای درسی می خواندند، به خصوص کتاب هایی که پایه ی علمی داشتند) ، بلکه به این دلیل بود که من به سبک و ساختار ، به ایجاز این روایت ها ، به ضرباهنگ و منطق خشک آنها اهمیت می دهم. به هنگام نسخه برداری قصه های ایتالیایی از روی اسنادی که پژوهشگران ادبیات عامه در قرن گذشته جمع آوری کرده بودند، وقتی اصل نوشته ها را بی نهایت موجز دیدم بسیار لذت بردم من سعی دارم از اختصار ستایش کنم و آن را منتقل کنم و در ضمن سعی دارم که قدرت قصه را در حد امکان القا کنم.