تاجران

در این نمایشنامه که قصه‌ای تئاتری است، داستانی به طور همزمان و به دو گونه برای تماشاگران تعریف می‌شود: سخنان راوی (تنها متنی که در این کتاب آمده) و سلسله ای از صحنه‌های صامت. راوی زنی است که داستان مشکلات روزمره‌اش را می‌گوید: درد کمرش، رویاهای زن همسایه و دوستش، کارخانه‌ی محلی که در آستانه ی نابودی است، از جنگ ممکن. آیا روایت او حکایت روزشمار بدبختی ست؟ اما صحنه‌هایی که اجرا می‌شوند و متن راوی به تنهایی گویا نیستند؛ این صحنه‌ها سخنان راوی را تکمیل و گاهی در ذهن مخاطب سوال ایجاد می‌کنند.حرف های راوی موضوعی ساده ندارند. گاهی صحنه‌هایی که اجرا می‌شوند، سخنان او را تکذیب می‌کنند.تضمینی در اعتماد به راوی نیست. این حکایت با پوچ‌گرایی راوی تعریف می‌شود. فراهنجار در واقعیت نفوذ می‌کند و رفتار اشخاص با گفته‌ها و عرف عمومی در تناقض هستند. هنرمندان این افسانه ی تئاتری، با اعمال طعنه‌آمیز و تراژیک، به یک کمدی سیاه روی صحنه جان می‌بخشند