رو در رو با اینگمار برگمان

«اگر فراموش کنی این یک بازی است، که تو به عنوان فیلم ساز داری ادای واقعیت را در می آوری، آن وقت دچار خودفریبی وحشتناکی می شوی.» اینگمار برگمان (????-????) در قلمرو فیلم سازان بزرگ جهان، جایگاهی مسلم دارد. با این وجود، نام او ناعادلانه تداعی گر تصاویری است سرشار از ملال و نومیدی، و منتقدان و مخاطبان آثارش اغلب، شوخ طبعی و سرزندگی موجود در توت فرنگی های وحشی، صحنه هایی از یک ازدواج، فانّی و الکساندر و بسیاری دیگر از فیلم هایش را نادیده می گیرند. تمامی فیلم های او با مسائلی مانند ایمان، اخلاق و مرگ سروکار دارند. در این مجموعه، کارگردان از مراحل مختلف کار و وجوه فراوان حرفه اش می گوید و چهره ای سرگرم کننده، سرشار از زندگی، شگفت انگیز و در عین حال متفکر، عمیق و پیچیده از خود و فیلم هایش آشکار می کند. برگمان در طی مصاحبه ها که همگی توسط نویسندگان، منتقدان و فیلم سازان مهمی از جمله جیمز بالدوین، میچیکو کاکوتانی، جان سایمون و ویلگوت شومان انجام شده، دیدگاه گسترده ای را وصف می کند که گواه علاقه و نزدیکی اوست به بزرگانی چون شکسپیر، ایبسن و داستایفسکی. اولین مصاحبه در سال ???? انجام شده، وقتی تازه ساخت شاهکارش مهر هفتم را تمام کرده، و آخرین آن ها در سال ????، که مهیای کارگردانی آخرین فیلمش ساراباند می شود. رافائل شارگل، گردآورنده ی این مجموعه، منتقد فیلم و استاد فیلم و ادبیات در پراویدنس کالج است.