قصر به قصر

سلین توی کتاب های سفر به انتهای شب و مرگ قسطی از دوران کودکی و جوانیش حرف زده و توی این کتاب می یاد و از دوران پیری و کهولتش می گه و بدین ترتیب سه گانه زندگی نامه اش را تمام می کنه . سلین را در روزهای آخر عمر داریم که پزشکی فقیر هست که از بیمارانش پول نمی گیره و در حقیقت بیمارانی فقیرتر از خودش داره . سلینی که دچار مریضی و تب و هذیان می شه و خاطرات قدیم را پراکنده به یاد می یاره . خاطراتی که عمدتا برمی گرده به زمانی که آلمان دو سوم خاک فرانسه را اشغال کرد و دولت موقتی اونجا تشکیل داد دولتی توی قصر زیگمارینن و سلین دکتر اونها شد . از قصر می گه و اون دوران از بدبختی ها فلاکت ها مصیبت ها انسان های دوره ی جنگ و ....فقط اینو ذکر کنم که نحوه نوشتن مثل دو تا کتاب دیگه خاطره وار با مایه های طنز بدیع نیست بلکه بیشتر شبیه کتاب دسته ی دلقک ها . جمله های مقطع مقطع و پراکنده هستش... دوستش نداشتم کتاب تقریبا متوسطی بود . من آثار سلین و قلمش را دوست دارم ولی این سبک نوشتن به نظرم یک بار اونم برای یک داستان کم حجم جواب گو بود ولی زندگی نامه اونم به این مفصلی دیگه به عقیده من این نثر براش کشش نداشت و نه تنها جذابیت ایجاد نمی کرد بلکه خیلی هم انسان را سردرگم می کرد و دقت بالایی را می طلبید تا از داستان دور نیفتید . به هر حال فکر کردم وقتی دو تا قسمت اولی زندگی نامه اش را خوندم بد نیست سراغ این کتاب برم به خصوص که گریزی به انتشارات جدید هم می شه ولی خوب حالا می گم اگه دو قسمت قبلی را خوندید حالا خیلی هم مقید نباشید به خوندن سومی . سلین این کتاب را هفت سال قبل از مرگش نوشته .