سینما گران بزرگ(13)باسترکیتون

کتاب سینما گران بزرگ(13)باسترکیتون : چکیده: کیتون نام خود، باستر به معنای «بی ­احتیاط»، را مدیون سقوطی ناگهانی از راه­پله است که به ­طور معجزه­ آسایی پیامدی برای او که کودکی شش‌ماهه بود نداشت. به احتمال زیاد این چیزی است که می­توان آن را صحنه‌­ی آغازین برای این استاد طنز نامید که بدنِ دائماً نامتعادلش در آینده ­ای نزدیک تبدیل به یک مارک تجاری می‌شود. درحالی­که او از کودکی به ­همراه والدینش در واریته به روی سن می­رود، انجمن حمایت از کودکان افتادن­ها و پیچ­ و تاب‌­هایی را که نقش­های کودک بزرگسال برای او باعث می­شود تاب نمی‌­آورد. مک سنت او را برای نقش مقابل فتی آرباکل، «چاقالوی بیبی­فیس»، استخدام می­کند تا در کمدی‌­های خنده­دارِ مبتنی بر تعقیب و گریز و دعواهای نان‌خامه‌ای بازی کند. اما در معنای وسیع­تر، از آن ژانر سینماییِ کاملاً جداگانه‌­ای به نام بورلسک به وجود می­آید که فراتر از خنده، رابطه­ی پیچیده‌ی انسان با اشیاء، فضا و دیگران را مطرح می­کند. در اوایل دهه­ی بیست، کیتون استودیوهای خودش را تأسیس می­کند. او در مقام هنرپیشه، کارگردان، فیلمنامه نویس و... تعداد زیادی فیلم کوتاه تولید می­کند، یک هفته‌‌ی فراموش­نشدنی اوج استعداد هنری اوست. کیتون به­زودی به ساختن فیلم بلند گذر می­کند و پشت سر هم شاهکارهایی مانند شرلوک جونیور، دریانورد یا جنرال را کارگردانی می­کند، کارهایی شگفت به لحاظ ریتم، منطق و هندسه. دیگر زمان آن نیست که لازم باشد به باستر کیتون مشروعیت داده شود تا جایگاه مرکزی او در تاریخ سینمای جهان برای اعاده­ی حیثیتش تضمین گردد. پس دیگر نیازی نیست او را در تقابل با چارلی‌چاپلین قرار دهیم. این نبرد سینمادوستی به پایان رسیده و چاپلین و کیتون هر دو از آن فاتح بیرون آمده­اند، این دو استاد مسلم کمدی و بورلسک و...