بهائیان نظامی در حکومت پهلوی دوم

کتاب بهائیان نظامی در حکومت پهلوی دوم : چکیده: یکی از مباحث مهم تاریخی حکومت پهلوی دوم، حضور فعال و تأثیر گذار بهائیان در ارتش شاهنشاهی است که از بدو تشکیل این حکومت تا آخرین روز‌های حیات آن با قوت ادامه داشت. رشد و ارتقاء حداقل 45 نفر از بهائیان نظامی به درجات بالای نظامی و قرار گرفتن در سلک «تیمساران شاهنشاهی» موضوعی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن عبور نمود. به خصوص آن که، حضور این عده در رأس هرم ارتش، با توجه به درجه و شغل آن‌ها و خصوصا دیدگاه آن‌ها نسبت به کشور، به طور حتم منشأ تأثیرات غیرقابل انکاری همچون اشتغال بهائیان در حکومت پهلوی دوم، عملکرد بهائیان نظامی در حکومت پهلوی، جایگاه «نظامی گری» در فرقه‌ی بهائیت، آشنائی با تعدادی از بهائیان نظامی و حضور آنها با هدف نفوذ پرداخته شده است‌. بهائیان در کسوت نظامی برای قبضه کردن مشاغل حساس می‌کوشیدند تا در پوشش حمایت و صیانت از حکومت پهلوی مصدر امور شوند. حکومت پهلوی نیز که با سرکوب قیام 15 خرداد و تصویب کاپیتولاسیون و تبعید امام خمینی(ره) کاملا با بدنه جامعه فاصله گرفته کوشید تا پیروان این فرقه را در ساختار سیاسی کشور تقویت کند. از آنجایی که ارتش یکی از ارکان مهم حکومت پهلوی بود، بهائیان کوشیدند تا با نفوذ در آن، موقعیت خود را تحکیم بخشند. همچنین نویسنده در پیشگفتار کتاب با اشاره به دوران جنگ تحمیلی و روشن شدن جرقه‌های اولیه برای بررسی نظامی‌گری بهائیان می‌نویسد: «یکی از این موضوعات بسیار مهم، ذکر این مطلب از سوی تعدادی از سربازان بهائی بود که عنوان می‌داشتند: «اسلحه دست گرفتن و جنگیدن در بهائیت، حرام است». با عنایت به اینکه در حکومت پهلوی مرکزیت بهائیت هیچ مانعی برای حضور بهائیان در ارتش، ایجاد ننموده بود و بهائیان متعددی همچون سپهبد ایادی، سپهبد خسروانی، سرلشگر شعائی و اقوامش که همگی تیمساران دربار شاهنشاهی بودند، در ارتش اشتغال داشتند؛ تحت این شرایط، این رفتار و گفتار سربازان بهائی در طول جنگ تحمیلی بسیار عجیب بود و جای تعمق داشت و...