اسفار سرگردانی

کتاب اسفار سرگردانی : بخشی از کتاب: ?زن صاحبخانه، دوستانه نگاهش کرد و گفت: «بذار هر چقدر می‌خواد بباره... اینجا خونه‌ی خود‌ته... هر چقدر دوست داشته باشی می‌تونی بمونی.» یک آن احساس کرد که این زن مادر اوست و آن‌چنان که الفت عمیقی با این اتاق داشته باشد... آنچنان که از کودکی به همین پشتی تکیه داده باشد و این رنگ‌ها را با همان هارمونی بشناسد و آن‌چنان که در همین اتاق به دنیا آمده باشد، با خیال راحت پاهایش را دراز کرد. نجوای بلورهای برف را می‌شنید. در میان کاکو و آنها بوی پلو و بخار چای و چندین آه و نفس بود. در میان کاکو و آنها مشتی پرسش ناقص و چند تصویر به هم ریخته بود. او آنها را بر صفحه‌ی زندگی خودشان غافلگیر کرده بود. او آنها را در میان حرف‌ها و نگاه‌های خودشان شناخته بود. عکس‌های آویخته بر دیوارها و رنگ قالی‌ها و تاقچه‌ی کتاب‌هاشان را دیده بود. آنها اما تنها موهای بلند و چشمان ماتم گرفته و کیف سفری کاکو را می‌دیدند. آنها تنها مسافری را می‌دیدند که راه عبورش بند آمده و شب در راه مانده است. البته آنها هیبت خاص خود را نیز داشتند. عکسی داشتند که سنگین و متین از بالا به همه نگاه می‌کرد... و آنها در این اتاق، هر کدام صدا و سایه‌ی خود را داشتند و...