تاریکی روشن

کتاب تاریکی روشن : کتابی که به من امانت داده بودی، حتی اگر گمش می‌کردم، باز هم دست‌هایت را می‌دیدم که این پاره آتش را محکم گرفته‌اند تا از سرمای جهان در امان بمانی. دستت روی صفحه‌ای، زیر چند کلمه را با مداد خط کشیده است. هیچ پاک‌کنی برای محو این زمین لرزه وجود ندارد. سخنم را دریاب: فقط می‌خواهم بگویم که نفس کشیدن، تنها نفس کشیدن بدون تو، یا به سوی پنجره برف ‌گرفته قدمی برداشتن، مانند آن است که میلیاردها بار خنجرم بزنند. آدم‌هایی هستند که دوست داریم دائما حرف بزنند، که صدایشان تا آخر دنیا ادامه داشته باشد. شنیدن صدایت را دوست داشتم. دوست داشتم افت و خیزهای نفست، آن تار صوتی آفتابی صدایت را بشنوم. شیوه بازگشت تو از گذشته، برداشتن آجری از دیوار زمان و نشان دادن لبخند کوتاهی از روزنه آن، چقدر زیباست. لبخند تنها نشانه گذر ما از جهان هستی است و...