روزی که زندگی کردن آموختم

کتاب روزی که زندگی کردن آموختم : بخشی از کتاب: در طبقه‌ای از خانة‌محقر گلی‌رنگ، واقع در یکی از کوچه‌های زیبای سان‌فرانسیسکو که نزدیک سه ماه از اجاره کردنش می‌گذشت، جاناتان ضمن تراشیدن ریشش با حرکتی غیر‌ارادی از پنجرة حمام بیرون را نگاه می‌کرد و شاهد وفور شبدر بر روی چمنزار بود. چمن بینوایی که آفتاب بی‌رحم ماه‌ژوئیه چیزی به سوختن و از بین رفتنش نمانده بود. کلوپیرالید اثر نمی‌کرد. دبة محتوی آن بدون این‌که فایده‌ای کند، اوایل‌ماه پودر شد و از بین رفت. جاناتان در حالی که ریش‌تراش برقی با جِزجِز آرام و مکرّر خود چانة او را نوازش می‌کرد، به خود می‌گفت باید آن‌ها را پرپر کرد و ذرّه‌ذرّه از ریشه در‌آورد. او از صمیم‌قلب می‌خواست که به وضعیت باغچه خوب رسیدگی کند. پشت‌خانه در قسمت جنوبی، محوطه‌ای بود که به بازی دخترش کلوئه اختصاص داشت که هر دو‌هفته یک‌بار آخرِ‌هفته به دیدنش می‌آمد و...