مگسک و پسرک-ویزگول و غذای قلمبه قهوه ای

کتاب مگسک و پسرک-ویزگول و غذای قلمبه قهوه ای : ویزی بود ویزی نبود. روزی روزگاری پسری بود به نام ویز که دوستی داشت خیلی ناز و عزیز. اسم دوستش چی بود؟ ویزگول. ویزگول خیلی باهوش بود و می توانست اسم صاحبش را صدا بزند. اسم من چیه؟ ویززز! ویز برای ویزگول هواپیمای شخصی درست کرد. و یک اتاق خواب دنج و خصوصی، البته با بوی خیارشور. غذایش هم مخصوص مخصوص بود. یک غذای گندِ بدبویِ حال به هم زن، ولی خوشگل و رنگی رنگی. اما ویزگول عاشق غذاهای چرب، قهوه ای، بدبو، حال به هم زن و قلمبه بود. روزی ویزگول از خانه بیرون رفت تا بادی به کله ش بخورد. وقتی به خانه برگشت، خبری از ویز عزیزش نبود. ویزگول جان کجا رفتی؟ منو و مامان و بابا رفتیم پیک نیک. همین دروبَر بچرخ تا برگردیم. دوستدار تو: ویز. ویزگول که از گرسنگی شکمش به قار و قور افتاده بود، رفت تا چیزی برای خوردن پیدا کند.